การเผาผลาญกลูโคสในสมองที่ลดลงสามารถเห็นได้ในผู้ที่มีภาวะสมองเสื่อม

การศึกษาเกี่ยวข้องกับคน 134 คนที่มีอายุเฉลี่ย 69 ปีซึ่งไม่มีปัญหาด้านความจำ ผู้คนกรอกแบบสำรวจเกี่ยวกับการออกกำลังกายในปีที่ผ่านมา พวกเขามีการสแกนสมองเพื่อวัดปริมาตรและการเผาผลาญกลูโคส มีการรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับค่าดัชนีมวลกายและระดับอินซูลิน รวมทั้งคอเลสเตอรอล ความดันโลหิต และปัจจัยอื่นๆ คนที่ออกกำลังกายมากที่สุดมีปริมาณสารสีเทาในสมองสูงกว่าคนที่ออกกำลังกายน้อยที่สุด โดยมีค่าเฉลี่ยประมาณ 550,000 ลูกบาศก์มิลลิเมตร เทียบกับประมาณ 540,000 ลบ.ม. เมื่อนักวิจัยดูเฉพาะบริเวณสมองที่ได้รับผลกระทบจากโรคอัลไซเมอร์ พวกเขาพบผลลัพธ์เดียวกัน ผู้ที่มีกิจกรรมมากที่สุดมีอัตราเฉลี่ยของการเผาผลาญกลูโคสในสมองสูงกว่าผู้ที่มีกิจกรรมน้อยที่สุด การ ออกกำลังกาย ที่สูงขึ้นไม่เกี่ยวข้องกับจำนวนคราบจุลินทรีย์ในสมองของคน แผ่นอะมีลอยด์เป็นตัวบ่งบอกโรคอัลไซเมอร์ Poisnel กล่าวว่าจำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมเพื่อทำความเข้าใจกลไกเบื้องหลังความสัมพันธ์เหล่านี้ Poisnel กล่าวว่า "การรักษาค่าดัชนีมวลกายให้ต่ำลงโดยการออกกำลังกายสามารถช่วยป้องกันการเผาผลาญอินซูลินที่ถูกรบกวนซึ่งมักพบในวัยชรา ซึ่งจะช่วยส่งเสริมสุขภาพของสมอง" Poisnel กล่าว